Pular para o conteúdo principal

perdidamente



                                                           a Florbela Espanca


bela [fera]
quanto mais                                                    
teu poema bate
maior o amor
aflora


o mesmo [en]canto
que perfura trevas
perfuma auroras


peço-te poeta [pétala]
:
espeta mais
tua guerra tanta
a santa paz 
espanca


com flor
bélica




valéria tarelho



"E é amar-te, assim, perdidamente...
                                                    É seres alma, e sangue, e vida em mim
                                                    E dizê-lo cantando a toda a gente!"

                                                  Florbela Espanca

                                                   

Comentários

Anônimo disse…
auuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu...

um lado lo(uc)(b)o mira a face oculta da lua nova.

(devaneio e sentido incerto)
Seu poema deve ter seguido até Florbela. Deve ter chegado a ela como uma fumaça de insenso. E, com certeza, ela se enterneceu e se encantou. Profundamente.
bjs
valéria tarelho disse…
Anônimo, seu uivo não errou o alvo? Acho que mirou no 'interlúdio' e acertou o 'perdidamente'. Em todo caso, valeu ;)
valéria tarelho disse…
Olívia, acho que é a primeira vez que nos encontramos. Para mim, foi um encanto, seu recado é mais que poema.
Obrigada pela perfumada visita!
Beijo!